by Demonxpd, Baskasama
Zappy No. 52 June 2001
ในเวลานี้ Kaoru จะมาพูดเกี่ยวกับงาน part time และสถานที่ที่คิดถึง เรียกว่า "Tsukaguchi" ดูเหมือนว่า Kaoru จะมีเรื่องราวและประสบการณ์มากมายเกี่ยวกับที่แห่งนี้
เพื่อนของผมที่โรงเรียนส่วนใหญ่ก็มาจาก Tsukaguchi ผมอยู่ที่นี่ทุกวัน มีบางเวลาที่ผมไม่ได้ทำงานพิเศษและ ผมไม่อยากเจอกับคุณพ่อของผม เพราะว่าพ่อของผมจะขี้บ่นมาก ตั้งแต่ช่วงเย็นมาผมก็เลยจะไปอยู่กับเพื่อน ผมไม่อยากจะทำอะไรเลยจริงๆ ก็เพียงแค่พูดคุยกันจากนั้นก็กลับบ้าน ผมไม่มีงานพิเศษทำ แล้วผมก็ไม่ได้ร่ำรวย ผมอยู่รอดในแต่ละวันด้วยบุหรี่และกระป๋องกาแฟ และบางครั้งรุ่นพี่ก็พาผมออกไปเลี้ยงบ้าง มันเป็นความทรงจำที่ดีนะ (หัวเราะ)
ผมไม่ได้ทำงานที่ Sunsuntown นะ (ห้างสรรพสินค้าด้านหน้าสถานี Tsukaguchi) แต่ผมยืนแจกใบปลิวโฆษณา และทำงานอื่นๆแถวๆนั้นล่ะ ผมทำงานใน**เทเรคุระคลับ ตอนนั้นผมน่าจะ 19 หรือ 20 หนึ่งในงานของผมก็คือแจกทิชชู่ หรือชูป้ายโฆษณา มีตอนที่ผมถูกจับด้วย ผมยืนถือป้ายในช่วงดึก และผมก็ได้ยินเสียงไซเรนเมื่อผมหันไปรอบๆ ผมก็คิดว่า "แย่ละตำรวจมา!" รถตำรวจมาจอดอยู่ข้างหลังผมนี่เอง และทุกคนก็ถูกจับอยู่ในรถแล้วรอแค่ผม ผมถูกลากไปที่สถานีตำรวจ แล้วพวกเขาดูเหมือนจะมีเวลาว่างเยอะนะ มีประมาณ 10 กว่าคนที่เข้ามาและถามผมด้วยคำถามเดิมๆเช่น ชื่ออะไร อายุเท่าไร ผมก็บอกว่า "ผมบอกคุณไปแล้ว" "ผมไม่อยากได้ยินและพูดมันอีก" นั่นล่ะมันเป็นงานพิเศษ ที่พวกเราเรียกว่าความรับผิดชอบ เขาโกรธผมแล้วก็หาย ผมเป็นพนักงานต้อนรับ มันฟังดูดีแต่ก็ไม่มีอะไรให้ทำมากมาย ผมจะอ่านหนังสือ หรือดูทีวีไปกับอาหาร แต่ว่าผมไม่อยากจะออกไปข้างนอกเท่าไร เพราะว่าผมอยู่คนเดียว และผมก็จะสั่งอาหารประเภทแคลอรี่สูงมากิน มันยากที่จะเคลื่อนย้ายร่างกายไปไหนมาไหน ตอนนั้นผมน่ะค่อนข้างอ้วนเลยล่ะ
งานพิเศษแรกของผมในระหว่าง high school คือที่ร้านทาโกยากิ มันอยู่ข้างใน Nishinomiya's Daiei ชั้้นอาหาร เพื่อนของผมก็ทำงานที่นั่นด้วย ในโรงเรียนผมน่ะเป็นโรงเรียนชายล้วน เวลารับออเดอร์ก็เพื่อเจอผู้หญิงอย่างนั้นล่ะ (หัวเราะ) แต่มันเหมือนร้านไอศกรีมและเพื่อนของผมก็ทำให้สถานที่แห่งนี้ดูสดชื่นให้เหมาะกับผู้หญิงมากขึ้น แต่ว่าร้านทาโกยากิมันก็ล้มเหลว ไม่ได้รับความนิยม
หลังจากนั้น ผมก็ไปเป็นพนักงานขายที่ Koushien Stadium ตอนนั้นอยู่ในช่วงฤดูร้อน ผมเป็นคนขายเบียร์ แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะเรียกซื้อจากพนักงานแก่ๆไม่ก็ผู้หญิงสาวมากกว่าเรียกผู้ชาย อากาศร้อนมากๆ แล้วผมก็ขายไม่ได้มากเท่าไร คอของผมแห้งมาก ผมก็เลยนึกว่า "ลองแอบดื่มเองดีไหมเนี้ย?" ถึงรู้ว่าอาจจะโดนจับได้ก็เถอะ ยังไงก็ตามถ้าพวกคุณทำมาถึง 3 วันติดต่อกันแล้ววันสุดท้ายเป็นวันจ่าย มันก็หยุดไม่ได้หรอกครับ
ผมเคยทำงานในโรงงานผลิตรถเก็บขยะ ช่วงแรกๆผมทำส่วนที่เป็นที่นั่งคนขับ หลังจากนั้นก็เป็นส่วนที่ไว้เก็บกองขยะ แล้วก็ประกอบเข้ากับตัวรถโดยการหมุนต่อของแต่ละชิ้น และสุดท้ายคือการโยงสาย การโยงสายไฟเป็นสิ่งที่ผมทำสะส่วนใหญ่ เพราะว่าผมถนัดมากที่สุด ผมดูกระจุกเป็นยวงเลยดูเหนื่อยสักนิดน่ะครับ สายจะต้องถูกโยงจากข้างหลัง ส่วนของข้างหน้าก็ต้องรัดเก็บให้เรียบร้อย ต้องห้ามยาวเกินหรือสั้นเกิน ผมน่ะถนัดเรื่องจัดระเบียบให้เรียบร้อยน่ะ ก็เลยทำออกมาได้เป๊ะๆ มันรู้สึกดีนะ เอ๊ะผมพูดอะไรออกไปเนี่ย(หัวเราะ)
หลังจากนั้นก็เป็นงานที่แตกต่างด้านกายภาพมาก เรียกว่า Araiya คืองานเก็บกวาดหลังจากการก่อสร้างเสร็จพวกอาคารหรือสิ่งต่างๆที่ถูกสร้างขึ้น เหมือนกับการทำความสะอาดสิ่งสกปรกที่อยู่บนพื้น ผมได้รับหน้าที่ที่ชัดเจน แต่ถ้าเปรียบเทียบแล้วมันใหญ่มากจริงๆ ประมาณโตเกียวโดมได้ ผมสงสัยว่าเมื่อไรมันจะเสร็จ? มันเป็นงานที่มีความแม่นยำมาก ถ้ามีที่ไหนสกปรกแม้แต่นิดเดียว พวกเราจะทำความสะอาดขนาดมีคน8คนทำงานใน 1 วัน มันก็เห็นกันชัดๆอยู่แล้ว พออีกวันนึงผมไปทำงานมันก็กลับมาสกปรกอีก! ทั้งๆที่ผมทำไปแล้วชัดๆ บ้าบออะไรกันเนี้ย! แต่สุดท้ายผมก็ลาออกกลางคัน (หัวเราะ)
**เทเลคุระ ชื่อเรียกของ "คลับโทรศัพท์" เป็นระบบหาคู่ทางโทรศัพที่เริ่มขึ้นที่ญี่ปุ่น ช่วงแรกของระบบคลับโทรศัพท์นี้ เริ่มแพร่หลายในกลางปี 1990 ลูกค้าผู้ชายจะยอมจ่ายเพื่อเข้าในบูทที่มีโทรศัพท์ โทรศัพท์จะมีสายเข้าจากผู้หญิงที่ต้องการจะเดท หรืออีกนัยนึงคือรู้กันอยู่แล้วว่าจะนำไปสู่เรื่องเซ็กส์ คลับนี้เป็นการขายตัวที่อยู่นอกเหนือกฎหมายของญี่ปุ่นที่จะควบคุม
ในคลับยุคใหม่ ลูกค้าจ่ายเงินหลังจากที่ได้รับเบอร์ของผู้หญิงที่สมัครมาทางเว็บไซต์ ลูกค้าจะเป็นคนนัดหมายกับฝ่ายหญิงผู้ร่วมการทดลองของ Enjo kosai ส่วนมากมักใช้ประโยชจากบริการนี้
(เข้าใจแล้วทำไมพี่คาโอรุเคยถูกจับ เกี่ยวข้องกันอย่างนี้นี่เอง วะฮะๆๆๆ ส่วน Enjo ถ้าเปรียบกับบ้านเราแล้วก็อาจจะเปรียบได้กับเสี่ยที่เลี้ยงต้อยเด็กนั่นล่ะมั้งนะ 55+ แต่ทางผู้หญิงเองก็มีสิทธิในการเรียกคู่ที่จะไปxxด้วยนั่นล่ะ )
แสดงความคิดเห็น